En toen waren de wieken weg....

Tanya, Rich, Jackson en hun honden komen uit Australië en wonen sinds een jaar in Nederland. Ze wilden graag nieuwe familiefoto's en het leek hen wel wat om dat buiten te doen. 

Samen zaten we een beetje te brainstormen en we kwamen uit op een zo oer-Hollands mogelijke sessie - met de bakfiets!

Wat een heerlijke uitdaging!

Ik zag meteen een dijk voor me, en molens. Maar goed, vraag 1: waar vind je op fietsafstand een molen, en dan ook nog eens eentje met genoeg ruimte voor drie fietsen?

Dat werd googelen. En een rondje rijden om de gevonden molens ook even te checken op fotogeniek-heid. En wat bleek: de leukste molen stond niet eens zo heel ver weg. Prachtig was-ie. En er was ook nog eens een restaurantje vlakbij zodat we na de shoot een bakkie konden doen, ook heel belangrijk.

De datum werd besproken, de kleding uitgezocht, kortom: we waren er helemaal klaar voor. Alles zat mee: op de ochtend van de shoot scheen zelfs de zon. Dus vol goede moed ging ik, een uur te vroeg, op pad, om te zorgen dat echt niets mis kon gaan.

Fout.

Want wat trof ik aan? Een molen zonder wieken. Weg waren ze, die prachtige wieken die de week daarvoor nog zo trots de molen hadden gesierd. 

Om een lang verhaal kort te maken: Tanya, Rich, Jackson en de honden waren met de bakfiets nog maar net op weg, dus we spraken af bij het Bezoekerscentrum van Natuurmonumenten in 's-Graveland.

Het was prachtig. Weliswaar geen molen, maar toch behoorlijk Hollands, met die bakfiets. En ook nog Hilversums, met de televisietoren op de achtergrond. We werden er allemaal blij van.

(en ik helemaal, want vanaf 1 november woon en werk ik vanuit 's-Graveland, dus die prachtige omgeving heb ik gewoon binnen handbereik. Wat een bofkont, he?)