You deserve a portrait you love - en ik ook

Een nieuw jaar, een nieuwe portretfoto.

Mocht je denken dat dat voor mij een eitje is: niet, dus.

Ik weet dat ik iedereen altijd vertel dat er niet zoiets bestaat als niet fotogeniek zijn. Dat iedereen mooi is. Meen ik ook, uit de grond van mijn hart.

Ik doe ook echt heel hard mijn best om er geen punt van te maken als ik op de foto moet. Op kleine telefoonschermpjes zoom ik nooit in, ik pas wel altijd trouw mijn ‘schildpaddennek-truuk-tegen-de-onderkin’ toe en draai netjes een beetje weg van de camera en leun er dan een beetje naartoe. Maar meestal sta ik het dan ook vooral heel leuk te hebben met geweldige mensen om me heen. Dat lukt altijd wel.

Maar deze keer moest ik echt weer aan een zelfportret geloven.

Mijn vorige foto is meer dan twee jaar geleden genomen. Lang geleden – in mijn geval zo ongeveer ook echt een mensenleven. Mijn magazine is op en er moet een nieuwe komen. Daar kan ik die (prachtige, met dank aan Judith Keessen) oude foto echt niet meer voor gebruiken. Mijn haar is kort, mijn rimpels dieper.

Dus daar ga ik dan.

Dat op de foto gaan is niet eens het probleem. Dat is wel lollig, klooien met de timer en heen en weer rennen en dan proberen bevallig en ontspannen te zitten. Maar daarna begint het: uitzoeken. Op een groot beeldscherm in mijn eigen gezicht staren. Elke porie, elke rimpel zie ik. Mijn tanden zijn wel erg geel. En groot. En mijn bovenlip is heel dun. Misschien moet ik toch eens die moedervlek op mijn voorhoofd laten weghalen. Maar ja, da’s wel mijn derde oog, zeiden de Chinezen in Maleisie. Dus misschien ook maar niet. Ik moet toch echt afvallen. Kijk die bovenarmen nou.

Tegen de tijd dat ik mezelf volledig heb afgekraakt, ben ik in staat alle foto’s in de prullenbak te kieperen. Gelukkig zijn er dan altijd mensen die iets heel anders zeggen. Best wel veel ook (als je je foto op Facebook zet).

Kortom: ik heb weer een hoop geleerd.

1. Op de foto gaan is spannend
2. Je moet je eigen hoofd niet uitvergroten op een groot beeldscherm
3. Wees blij dat de fotograaf een selectie maakt
4. Neem bij het bekijken van je foto’s altijd iemand mee die van je houdt zoals je bent en het beste met je voorheeft
5. Visagistes zoals Marianne zijn fantastisch
6. Als je heel, heel vaak naar de foto kijkt en je leest al die lieve dingen die mensen zeggen, dan ga je het misschien zelf ook nog eens geloven

“You deserve a portrait you love”